Σύρματα

Χθες μου το είπε από κοντά.
Φοβάται τα "σύρματα", μου είπε.
Δυσάρεστο για τους άλλους που το έμαθαν, ευχάριστο για μένα που το ευχόμουν και δεν συνέβαινε τόσα χρόνια.
40 μέρες έμεινε μέσα, μα τώρα πια κάνει θεραπεία.
Νέο παιδί. Τώρα ίσως να μην κάνει κακό στους άλλους, ούτε και στον εαυτό του.
Αρκεί να παίρνει τα φάρμακά του.
Πραγματικά χάρηκα για τις εξελίξεις. Ήταν καλές. Γλυτώσαμε τις χειρότερες....
Η μαμά του νιώθει άσχημα και το κρύβει.
Δεν θα έπρεπε όμως.
Και το μυαλό αρρωσταίνει.
Δεν ξέρω αν ποτέ θα μου το πει η ίδια, κι αν ξέρει ότι το έμαθα.
Θα δω. Ίσως αν μου δοθεί η ευκαιρία να της μιλήσω.

Ας είναι όρθιος!

Στενοχωρήθηκα που συνέβει.
Χάρηκα που όταν το έμαθα η μπόρα είχε περάσει.
Κάτι μου λέει όμως, πως ήταν ένα καμπανάκι.
Δύσκολος ο χρόνος αυτός για τον παπού.
86 ετών. Να φτάσει τα 150 θα ήθελα.
Δύσκολα όμως. Κάτι δεν μ' άρεσε στην αναπνοή του και στις δυνάμεις του.
Δεν θέλει να παραδεχτεί ότι αρρώστησε.
"Μπορεί να ήταν το στομάχι του", είπε.
Αν και, όταν τον φίλησα μου είπε ότι είναι καιρός για "ανάσκελα".
Ας είναι όρθιος, κι ας είναι εκεί που του αρέσει, αν ποτέ συμβεί.
"Να προσέχεις" του είπα και του ξαναλέω.